Mu kujtua kujdestari i klases, per te cilen kur nuk kam pas nostalgji pas momentit te largimit nga shkolla fillore, bile me kohen, ashtu si qe rritesha, shume me shume e kuptoja cfar njeri i frustrum ka qene, pa hic metodik as didaktit, njeri qe pa nje pa dy bertit'te, na godit'te me shuplaka, ... ashtu shkoj, sic jetoj bërlive! Eshte njëri prej atyre qe e kam mesur si duhet mos behem ne jete! Falimenderit!
Ashtu, natyrshem rrjodhen kujtimet per shoket, klasen, edhe disa mesues tjere! Mu kujtuan momente shume banale, nuk e di pse, por shumica jane kujtime jo te mira, kujtime qe rikujtojn arogancen e mesueseve, friken si metode pune, shkopin dhe vizoren si mjet ndeshkues, ofendimin dhe perbuzejn klasore si synim, e te tjera diskriminime, uff, per pak kohe rrjodhen plot kuntime, shumica banale katekeqesisht!!!
Deri sa e shkruaj kete me kujtohen ata shoket dhe shoqet e klases qe ishin nxenes te mire, shembullor, ashtu tipa babi-mami lingi-lingi, ah, kane ngel vetem ne kujtime, sepse sot nuk e di nga jene, sepse askush nuk u bó deni xhó sendi prej tyre, per me dite dicka per ata, pervec se atehere sherbeni si njesi matese per tu krahasur me neve dhe per diskreditimin tone si katundar, malsore qe mezi integriheshim ne shoqerin kitetare, duke luftuar ne te gjitha anet per mbijetes, ne shtepi me fukarallekun, ne rruge me rrugacet, ne shkoll me shoket snoba dhe mesusat dilinxhi etj, ... lavdi! Ngelshi vetem ne kujtime, because your time is up, ... our time is know!
Ra zilja!
E mora djalin, as e pyta cka ka be, as cka ka mesur, thjesht i bindur se nuk ia vlen as nje miligram shqetsim per asgje "biri im" thash ne vete, se sot gjith sherojn komplekse, rriskun e ka caktu Allahu, mos ta nin, hilja, zullumi, shkrihen si bora para rezeve te nurit qe buron nga bindja se haku, bujarija, drejtesia dhe fisnikrija jane ato qe kur nuk e shterrin lumturin. Hajde shkojm!
No comments:
Post a Comment