Eshte mbreselenese kur shikon ato krijesa te madhesive te ndryshme, prej atyre qe jane shume te vogla ne perceptimin tone deri te ato me madhesi te theksuar. Disa per toke e disa ne drunje te ndryshem, disa ne peme e disa qe i konsiderojm te "egra" ama jo se jane te tilla por vec se neve ashtu, kot, u themi, edhe pse aty ska gje e eger.
Livadhet, lendinat, korit, jane shendruar ne lulishte te verteta gjigante, mrekulli! Ne ato ane era e kendeshme, ajri i paster dhe laramania e ngyrave dhe formave te mundeson per pak kohe te freskojsh trupin dhe shpirtin, tekstualisht.
Me ndodh te mendoj seriozisht per Burimin e pashtershem qe mundeson gjithe ate gjyre te "derdhet" tek ato krijesa, tek ato lule, te mendoj per ate Dizejnator qe shfaq perfeksionin ne detale tek ato imtesira, te kujtoj meshiren qe shkarkon ndaj neve me ate qe na furnizon dhe lazderon edhe pse neve injorojm.
Gjithashtu pashmagshem ndjehem falemenderues per shak se gjithe kjo qe perjetojm, ne forma te ndryshme, si begati, si furnizim vjen duke mos e merituar me asnje veprim konkret por thjesht si meshire per neve. Falimenderit pafundeshisht.
No comments:
Post a Comment