nona

Sot ne njeren nga bisedat e zakonshme te mengjesit u ndërlidh muhabeti, duke fol per vdekjen, vdekjen e prindit, perkujdesja ndaj prindit, amaneti, detyrat, pesha dhe rendesina qe del nga ajo detyre, e keshtu me radhe.

Sekush solli kujtime, momente, raste shembullore te kryerjes te keti amaneti me suksese. Histori mahnitese te dedikimit te femijut ndaj prindit te semure, perkushtim dinjitoz dhe permbushje te detyres deri me maksimum. Shembull qe nuk ka se si te perfundohe vetem duke be lutje per shperblim te ati dedikimi.

Mu kujtua gjyshja, nona si e thirrja une. Sa mall me kaploj ne momente. Sa emocione mu ngjallen! Isha ne gjendje te flitja gjith diten, jame edhe tani ne gjendje te flas per ato kujtime pa fund. Kujtime qe jane qe prej moshes pese vjece deri ne fund, ah cfar kujtimesh!? 

Me kujtohe kur u semure, me thosht: "ti te me vendojsh ne varre, ..ti"!!! Ishia djali me i mir ne bote per ate, atehere, me thoshte "e mora nusen me te mire ne bote ti, djali nenes", ... ah none, ishe nona me e mir ne bote! Allahu te paste ne meshiren e Atij pa fund!

Ja, sun u dalim hakut kurre sakrifices se tyre, dedikimit te tyre, punes se tyre, lutjeve te tyre, madje i gjithe suksesi i yne edhe mireqenja eshte vetem rezultat i lutjeve te priderve tane, pa fije dyshime.

Keshtu qe perkujdesja per prinderit eshte amanet, detyre, apo obligim i pa diskutueshem, eshte e vetmja rruge qe te shpije ne femije hallall dhe eventualishte ne pleqesi dinjitoze, e gjitha ne proporcion reciprok, ...si e ke bo do t'ta bejn!