Nuk me duket shenje e mire edhe pse nuk me prish pune fare si jane duke shku punet. Si ashtu - ashtu shumica e muhabeteve qe behen "ne ambien te hapur" apo neper kafe, i bie se jane kot muhabet, ne fakt jo vetem ne kafe por gjithkund jane kot muhabete.
Nuk ngjon njeri - njerin per as gje tjeter, pervec te kuptoj ndonjen informat qe atij mund ti sherbej per te arrite ndonje qellim te caktuar, personal. Nese evetualisht ndodhen qe ti e ke muhabetin me vend ai ne ate moment hesht, diktohet kur ka interes, rrin shume urte, edhe vec ngjon duke prit sa me shpejt te ndahi qe te pershtat menyren si dhe sa me shpejt ta shese si i veta iden apo planin, sepse e dine se pas ati momenti do vjen kamarieri ashtu sic fshin tavoline do fshine edhe muhabietin edhe kujtimet, ti do harrojsh se cke thene, sepse nuk ke rrejt edhe nuk mban mend, edhe ai behet i mencur, i ditur e ti ngelen idealist e "naiv"!
Ama, n'cuk, nuk ó bash çashtu, ...e shef si e dim neve kete, e shef si e shkrujam qe te jese, ndoshta nuk e mbajm mend sepse nuk rrejm, ama e dime cka bejm sepse e besojm ate qe themi, mbi ate qe themi veprojm plus mbi veprimin qendrojm.
E dime se sic kalon koha ashtu edhe do rrotullohet tavolina, do ndrrojn gjerat ashtu sic ndryshimet erdhen deri tani. Me kujtohet dikur ishim matrialisht te pasur kishim nevoj per mend edhe u dhàm mbas shkolles, sot e làm shkollen ngaresim mbas pares, shpejt do filloj te ndrroj, sepse po kuptohet se parat nuk sosin edhe aq pune, kurr nuk jane boll, nuk ti zgjedhin gjith problemet, shpejt do kemi nevoj prap per mend, keshtu qe ngjoni edhe mesoni deri sa shesim mend.
No comments:
Post a Comment