legjendat

Legjendat e martesave ne te kaluaren ne shumicen e trojeve tona dukene shume te largeta por edhe nuk jane edhe aq. Ato kane ndodhur jo me large se para tre-katerdhjete viteve, apo me sakte ne gjysmen e dyte te shekullit njezeter kane qene thuajse te pa shmangeshme.

Me legjenda nenkuptoj, natyrisht ne menyre sarkastike, raste qe kame degjuar per shitjen e bijese tek burri, grabitjen e vajzes nga djali kunder vullnetit te saje, ikjen e vajzes tek burri vullnetatisht por kunder vullnetit te familjes, fejes dhe martese te vajzes se re ne moshe te mitur, refuzim i vajzes te martohet edhe pse familja e ká dhóne, refuzim i familjes edhe pse vajza ka dàsh, e te tjera legjenda.

Shumica nga keto legjenda kane edhe rrjedhen edhe epilogun e vete! Jane shenuar histori suksesi edhe deshtime, por jane shoqeruar edhe me efekte ansore paradoksale.

Te permendi disa prej momenteve epike nga keto ngjarje legjendare. Me kujtohet nje rast kur vajza e fejuar diku tjeter nga ana e familjes, vendos te ik tek nje djale tjeter me vullnet. Familjaret e vajzes te alamuar dhe te shqetsuar nga rasti, mobilizohen, kercnojn familjen e djalit. Me i zeshmi prej burrave te familjes se vajzes ka qene nje kusheri i larget i vajze i cili vendoset ne krah te familjes per te mbrojtur nderin, dhe ne nje rast kercnon seriozisht "dhendrrin", por kot, vajza vazhdon te jetoj e lumtur me burrin e vete, familjaret e vajzes pas nje kohe pajtojn me "miqet e ri", ky kusherin, ngeli idhnut me falijen e "dhendrrit" dhe ashtu vdes.

Nje rast tjeter, nje veprim legjendar kur nje "mikut" tone i iku vajza dhe ai i ithtut fort, nuk la familjar pa kercnuar qe "nese do ti folin vajzes ne cfar do situate" do te bej kerdi. Kercnoj shpijaret, kercnoj familjaret e afert, bile hyri ne hasmeri, kur kuptonte qe dikush, dikund ka takuar vajzen, deri aty sa qe prishi raporte. Kaluan vite me familjen e vete u prish per perhere, edhe kur i ra takati e thirrte vajzen te kujedeste per ate para vdekes.

Ani ajo legjenda mitike kur Marku ka martuar djalin, kur ne diten e darsmes kane shkuar ta marrin nusen per ta sjellin te shpia, kur hyne ne obor Marku krisen pushken edhe shkon te ia hjek dullakun nuses e kupton qe nen dullak ka pas djal, pershkak se vajza nuk paska dasht te vjen te djali i Markut, edhe miqet per mos me i kthy bosh krushqit, djalin ua bejn nuse. Kur djalji i Markut e kupton mashtrimin, hidherohet dhe ofendohet keq, i turperuar largohet nga shpija. Dasmoret te habitur dhe zmeruar qe te gjithe i kaplon heshtja, dhe bash ne ate moment Markavica e pyet Markun: "ço puna o Mark!?", ateher folen Marku: "Puna mut ó Markavic, as me nuse, as me djal!".

Edhe nje legjend tjeter, ... haj leje, se nuk ia vlen. Shumica prej ketyre legjedave qe tani te kujtohen edhe ty disa, jane per te u turpeuar e aspak per tu krenuar, bile edhe ti mund te jeshe produkt i ndonje veprimi te ketill heroik.