A thu pse, pse mungon suksesi!?
Pergjigjeja e pare e arsyeshme do ishte, ndoshta nuk perpiqet sa duhet, ndoshta planin e bene gabim, ndoshta i mungon disciplina, ndoshta!?
Ndoshta, keto edhe mund te jene arsyet kryesore edhe i vendohet pik keti muhabeti.
Por pyetja behet edhe me e komplikuar nese insistojm ta kuptojm, pse njeri mos perpiqet sa duhet dhe pse mos e perfeksionoj planin, pse mos veproj mjaftueshem nese me te vertet deshiron te realizoj qellimin edhe te plotesoj deshiren!?
Sa ne kete proces njeri eshte faktori i vetem dhe sa faktoret tjere jane relevant qe te mos mungon suksesi!?
Gjithsecili nga parceptimi i vete mund te bej ndarjen proporcionale ne perqindje, se sa vete jemi pergjegjes a sa tjerit jane relevant, por thuajse do te ishte e pamundur te thuhet se jemi te vetmit pergjegjes, aq sa do te ishte e pamundur te themi se nuk jemi pergjegjes per suksesin edhe ne shume raste per deshtimin e tjereve.
Pra, aq shpesh sa jemi pergjegjes per deshtimin e tjereve aq edhe tjeret mund te jene relevant per suksesin edhe deshtimin tone. Aq sa neve ndihmojm edhe i gezohemi suksesit te tjereve aq ka potencial qe tjerit te na ndihmojn neve qe te ia dalim me suksese ne planet tona, kaq e thjesht.
Ajo thenja: "... gjithmon kur ben plane qe te kesh suksese, merre me mend, me se paku dy veta tjere bejn plane qe te deshtojsh!", mund te jete realitet gjithmon nese neve mè ose pà dashje behemi ai i dyti , sepse ai pari (djalli) aty eshte perhere i perbetuar qe te deshtoj cdo plan i hajrit!
Atehere duhet para se gjithash, para edhe se te linde grimca e pare e deshires mos flasim per fazat tjera, te kontrollojm nivelin e epshit, te pastrojm mendimin, te shkarkojm tensionin dhe te zbrazim egon!
Pas kesaj, suksese do te llogaritet edhe deshtimi (eventual), qe nuk mund te ndodh, por edhe nese ndodhe aty eshte implikimi hyjnor, sepse Ai e di cka eshte me e mira per neve!
No comments:
Post a Comment