Lakmia per te arritur nje qellim te caktuar qe per ironi ai qellim vendoset kur dikush krahasohet me dikend, apo frumzohet pasi qe e ka pá tek dikush dicka, kot, e vendosen qellim i veti vetem pse lakmohet, pastaj pekatet deri sa e arrin qellimin, ama edhe harxhohet, lodhet!
Por nuk plotesohet, nuk e ndjen, verberohet pas objektivave tjera, garon akoma, rrjedhimisht defokusohet, cregullohet diskonektohet nga realiteti, shkeputet nga Zoti!!!?
Pastaj humbet, qellimin matrial e arrin, ben shtepi, ben para, arrin status social, blen vetur e mire, martohet e shtohet, ka nipni edhe mbesa, ndoshta edhe fillon dikush edhe çmon edhe e lakmon, edhe e len vet pastaj, i zhytur ne frustrim, sepse askush nuk e adhuron! Çaç e ka kjo pune!
Kur diktohet edhe fillon e reflekton eventualisht, sun kontrollohet sepse ai mundon ta diktoj kursin e bisedes me filterin e matrialistit edhe kur bisedon me spiritualistin. Kho don te jete i drejt, i kenaqur, i lumtur ama mos me ia permend Zotin! Sepse diktohet, se borxh tek njerzit nuk ka ndoshta, ame me Zotin ni se nuk eshte na çisto (paster)! Problem!
Problem, vakti shkon, koha afrohet, n'sabah pak t'dhembin gjymtyret, buka nuk t'hahet, fillon t'shtrengon ni sè te ana e djathe, floket kan ra, dhembet fillon e rrallohen, ...opa "sa shpejt shkoj kjo dynja!?" thue! Problem!?
No comments:
Post a Comment