Marr rrugen per ku isha nis me shku, terr, moment i mire me peshperit te vertete absolute, "la ilaha illallah, allahu akbar, allahu akbar ua lillahil hamd!, I bindur se Nuk ka Zot tjeter pos Allahut, Allahu eshte me i Madhi, Ai eshte i Madhenishmi vetem Atij i takon faleminderimi!
Me shkoj ndemen thenja, Allahu e mban kete bote akoma, ndoshta edhe vetem per nje njeri qe vazhdon te jete adhurues i Tije i perkushtuar! E, cka mos tjeter me rrotullohet ne koke! Por mbi te gjitha me kaplon bindja me konstatimin se i plot fuqiqshem, i gjithe meshirshem eshte Allahu qe panderpre bene furnizimin tone edhe perskaj neglizhences tone qe te manifestojm mjaftueshem faleminderrimin me adhurim ndaj Atij!
Sa e sa here, gjindemi ne situat ku dikush para syve tane mohon me fjale e veper meriten e te Plotfusiqshmit e neve nuk bejm asgje!? Jo se duhet te bejm dicka ndaj mohuesve, nuk e di nese ia vlen, nuk e di nese mund te bejm dicka ndaj atyre, por ama, a bejm mjaftueshem qe te shtojm ose te manifestojm adhurimin e merituar ndaj Allahut nga ana jone!?
Nje dilem e mire kjo qe intimisht duhet me i dhene pergjigje konkrete dhe sa me te sakte, sepse kjo bote, me neve, pa neve do egzistoj edhe aq sa ka ngele, por jo noshta permeriten tone, a nga ana tjeter naiviteti yne na bene qe te mendojm se bota "rrotullohet reth neve" ...ruajna Zote!
No comments:
Post a Comment