qendro

E lexova nje thene qe realisht vetedison dhe duhet te ngre moralin e gjithesecilit qe gjendet ne situat kur i vetem duhet te shty perpara procese, projekte apo cfardolloj angazhimi, ku thuhet: "Qendor vetem deri atehere kur Allahu do te dergoj dikend te qendroj me ty"!

Ne kesi lloj situata gjindet ai i cili ka bindje te caktur per nje ideal te cktuar, ne kesi situate gjindet ai i cili barten mbi supe pergjegjesin e familjes, pavarsisht moshen ose rethant! Ne kesi situate gjindet ai i cili ne proces e siper eshte zhgenjy apo me keqe eshte tradhetuar nga ata qe u ka besuar.

Cfar mund ta bej njeriun te perfundoj i vetmuar, apo sic e tham, te qendroj vetem!? Kjo mund te ndodhe si sprove ne raste te cktuara, thjesht "nuk i shkon" te gjeje bashkeudhetar, bashkemendimtar apo bashkeveprimtare. Ka raste edhe te kunderta, e fillon veprimin me shume shoke, por ne nederkohe, dikund e gabon, ndoshta nuk vepron, apo vepron keq. Ne kete dy raste pendimi, durimi dhe lutja do duhej te ishin masat qe duhet marre, ndersa ne rastin kur mund padrejtesisht te jeshe i nenvlersuar apo i keqekupruar, dhe sic permendem i shmangur, zhgenjyer apo tradhetuar, ateher vjen ne shprehje keshilla e permendura me larte dhe do funksionoj pa dyshim, ateher duhet ta dime kur duhet duruar, kur duhet qendruar, edhe pse i vetem, pra duhet qendruar deri sa Allahu i Lartesuar te dergoj dikend qe te qendroj me Ty, e kjo nuk ka mundesi mos ndodhe nese jemi te e verteta, te e drejta, jasht hiles. 

Pra duhet qendruar, duhet pranur ndihemen per me fitu! Atehere duhet ndar frutat e suksesit dhe duhet dhene mirenjohje mikut dhe falemenderim Zotit.