I MIRE

Sado qe njeri eshte zemer mire nese vazhdimisht lendohet, zhgenjehet, tradhetohet apo abuzohet nga te tjeret, ajo zemer nje dite do te lendohet, ajo miresi nje dite do harxhohet, ai njeri do te ngelet nje dite pà asgje per te ofruar, do zhgenjehet dhe do filloj te hakmerret, do te "behet i keq"!!!?

Kjo hipotez ne ditet e sodit vlene qe te na sherbej si motiv qe neve duhet te kosiderojm seriozisht sasin e miresise qe ofrojm per te tjerit, ndaj te tjerve, sepse seriozisht rezikojm qe me ne fund te behem te keq apo te lige pas gjithe asaj kohe qe kemi kultivuar miresi, edhe me ne fund te mbahemi mend si te lige po nga ata ndajte cileve kemi qene te mire.

Kjo do te ishte nje humbje e madhe, nje shqetsim i madhe per vete por edhe per te tjeret qe na kane besuar. Do te ishte nje mekat serioz ndaj vete vleres "miresi" sepse miresia ne fund te fundit duhet te sjell miresi e jo te kunderten, me se paku lendim per te miret.

Kur e prek me thelle turbullohet edhe me shume kjo dilem, sepse fillon edhe mendon, mos vall duhet ndonjeher me u bó i keq per me e mbrojt te miren, vleren!? Mos vall duhet dikuj me ia tregu vendin, vetem dhe vetem qe ai me ligesin e tije te te ta tregoj vendin ty, mos vall!?

Pastaj e gjitha kjo do te hynte ne nje rreth te ngusht qe shume lehet behet lemsh puna. Prandaj shpejt e shpejt gjykoj, qe mos me mendu me u bó i keq, por thjesht me e kuptu se vetem nje obligim eshte me prioritet me e kuptu cili eshte obligimi i yni njerzor kundrejt Krijuesit, ndersa nga krijesat asnjeri nuk eshte i privilegjuar as ne te drejta as ne obligime ndaj njeri tjetrit. Jemi te barabart, ma ben si ta bej, ta bej si ma ben, nijet keq me te be se kam!