BROCHKULL

Nje mengjes me shi ky, pas ecjes tre kilemotra dhe kohes te mjaftueshme per te reflektuar rruges, nisem rruges tjeter te puna! Mendoj cka te shkruaj, dhe fillon te mendojsh cka mendova rruges dyke ecur!?

Por para se ta marr telefonin te shkruaj, nuk ngeli pa mos me ardhe ndermend ajo "hava e mire kjo per gjum"!!! ...edhe nejse e mora telefonin.

Me shkoj ndermen pyetja, kur duhet me e ndal kete te shkrujtmen perdite!? Edhe natyrisht e thash, po, kur te dua! Pastaj mendova, po si ta ndali, cka me tutje!? Edhe filluan te me shfaqen ato spicat apo vesfeset qe si duket jane pjes e ajrit ne kete nenqiellin tone, te tipit!?

Sa ja vlene barra qiran!? Me radhe edhe plot nenpuetje, ... per cilin apo cilen me bo dicka!? ... kush ta din!? ...edhe nese ta din dikush, kush ta vlerson!? Bla bla bla! Edhe i thom vetes, "po mire be, a e ke shkrujte me heret diku qe e bene per vete, xhi folish mó"!? Tap, mu kujtu, çashtu eshte, eh, keshtu me radhe llau-llu'u, bam-bum, me dalldis edhe pak ta bej dy faqe teksti, ama jo!?

Nuk dalldisi shume se duhet me lone edhe ndonej broçkull edhe per ndonjeher tjeter, nuk se per deni se, per vete qe te lexoni ju! Çao!