Kjo do te nenkuptonte qe neve si individ nese kemi kriter per matjen e vertetesise nga ku do te nxjernin bazen e moralit objektiv dhe me pastaj mbi ate baze ndertojm parametrat qe te vlersojm apo gjykojm dicka, ateher ne rastin me te mire mund te pretendojm, per neve, se dicka eshte e mire, e drejt apo e keqe, e pa drejte.
Por nuk ka mundesi, qe bazen, piknisjen, ta keshe moralitetin subjektiv, a nga ana tjeter te presish te tjerit ta vleresojn objektivisht gjykimin tone, edhe per skaj faktit qe verehet se ti je subjektiv fund e krye.
Pak me thjesht, kur e gjykon dicka, per baze e merr cka!? Kushtetuten qe e ka shkruar njeriu, ligjin, doket, zakonet, Fjalen e Zotit, fjalen e dhene, besen, ëndrrën, cka!? Cka merr per baze, cilat jane deshmit, ku jane faktet, etj.?
Pastaj si mund ta dime neve qe ti (une) nuk e ke pa vetem ne endere ate qe thua, apo rujna Zot ke qene i dehur kur je inspiruar, apo edhe me keq, je i shantazhuar, ose beter, je i kapun!? Si mund ta dime neve!?
Prandaj, thuje ate cka ke te thuash, mos prit tjeret te pajtohen haptas me ty (mua), aq me pak nuk e kane idejen ka vjen, ku shkon, "...ka je ma von", prandaj "...mos u merakosni per ate pune"!!! Thuje e shkruje, kush e gjen veten pajtohet, kush jo, ...shnosh! Se nuk je "maj meçmi ti zotni!!!!?
No comments:
Post a Comment