Besoj ky rekomandin nuk e abrogon nevojen tjeter po kaq te rendesishme qe njeriu te ndalet dhe pushoj, reflektoj, qendroj dhe ti dedikohet vetes, te flej mjaftueshen dhe trajtoj shpirtin, por vesoj eshte ne sherbim te faktit qe kir te zgjohet, kur te ngrihet kur te filloj te leviz, balanci te jete relrj dhes dhe i kendeshem, i qendrueshem afat gjate.
Ketu po kaq i rendeshishem eshte ushqimi adekuat e cilesore si burim energjije per ti ndermare veprimet e lartepermenduar, te ekujlibruara qe si ne kantar perfekt te manifestoj rahatin, kenaqesin dhe lumturin qe duhet te vjelet nga tersia e veprimit ditore.
Prap, me vjen ndermen ajeti Kuranor (s74/a1-3) "O ti i mbuluar! Ngrihu dhe tërhiqu vërejtjen (duke i thirrur). Dhe madhëroje Zotin tënd!" Si urdher qe, qendrimi nuk duhet te jete qellim por leviza duhet te jete nisme per veprim!
Une e kuptoj qe kur thuhet "ngrihu dhe terhiqu verjtjen" i qarte eshte konteksti se u thuhet Muhammadit a.s. por si model kjo vlen per mbar njerzin qe nese qendron i/e mbuluar ne cilen do situat nga cili do ves, te ngrihemi dhe ti terhjekim se pari vetes verjetjen e pastaj te tjereve!
Ky nuk eshte tentim qe te behet tefsiri ajetit por tentim per te motivuar veten qe me leviz me veprim se sa me u tret ne dembeli dhe sorollatje!
No comments:
Post a Comment