ENDRRA!!!?

I shikoj disa kamarier, te ri, si ne moshe ashtu edhe ne pune! Ballafaqohen gjithe diten me kerkesa te ndryshme nga klient! Me momente plot stres ne pune dhe me endrra plote, me deshira te pa numerta dhe me mundesi shume te kufizuara.

Kamarier, puntor ne nje mosh kur as shkollimin nuk mund ta bejn sic dihet, me keq ndoshta, vec mund te kene marre vendimin se shkollimi nuk duhet as te mendohet. Me siguri me perplot kifizime te shtepija, edhe me brenga te shumta ndoshta, me plote halle te shtepise pershkak se priderit nuk ia dalin dot ti permbushin as obligimet elementare per familjen e ai e ndjen veten te rritur dhe dal ngadal pergjegjes.

I skalitur me lloj lloj ndalte dhe qyskie qe ka pune per dite edhe me shpejt piqet e rritet, me shpejt i kupton gjerat dhe fillon dhe kupton realitetin. Fillon dal ngadat te mendoj se "mos vall ketu nuk ia vlen" nga ata qe i sherben gjithe diten, gjithe diten e degjon "se ky vend nuk bohet", ate qe e shikon ne internet perdite sikur ia verteton kete se ketu "ska hajr!?" ...edhe e gjith endrra i behet ankth pastaj.

Nuk eshte gje e mir kjo as per ta pare, as per ta menduar hic me pak per ta shkruar. Sepse cila do qofte qasja i bie se bejm padrejtesi, edhe atyre edhe vetes e per me shume e ngarkojm veten me pergjegjesi, pasi qe imponohet pyetja "cka bejm per te jete ndryshe!?"

Shume pak, aspak, asgje ndoshta! Dyshoj!