mire, ama, une mendoj se

Shume tema qe diskutohen me shkas ose pa shkas, ne biseda jo formale po edhe formale qe here jane aktuale e here aktualizohen me tendenc, po e nxjerin ne siperfaqe nje frustrim, nervozizem apo dicka e ngjajshme, qe ne fakt eshte munges cilesie ne mendim, apo qendrim parimor ku vazhdimisht sikur mundohemi te fshehim paditurin elementare (mos them injorancen) ndaj ose per ato tema.

Tema te tilla besoj se jemi gjith deshmitar se vazhdimisht aktualizohen, si per shembull, tema e politikes (ne vecanti gjeopolitikave strategjike), tema e fese (ne vecanti Islami), roli i Turqise e politika e Shipnise, tema e figurave historike (tema e Skenderbeut), tema per veprimtar apo udbash, tema e abuzimeve morale e matriale, tema e tragjedive kur lutemi per gjith dynjan, temat lokale dhe temat banale etj etj.

Pra, kur inkuadrohemi ne kesi lloj tema rezulton se gjithmon keni dicka per te thene, dicka e goditim ama shumecka e shkretim, pà mos insistu ne dicka nuk e lóm, e aty e prishim, sepse per te mbroj qendrimin  atehere fillojm edhe shpifim, e shtojm e teprojm, e kur e teprojm, atehere frustrohemi, vazhdojm edhe gabojm me shumë!

Atehere shperfaqet karakteri i injorantit, kur ngritja e zerit shendrohet ne argument, kercnimi shendrohet ne metode, shpifja shendrohet ne mase dhe e gjith biseda shkon kote dhe keshtu stagnon gjithcka.

Kjo dukuri ne rastin me te "mire) manifeston nje krize reale identiteti (personal) nders ne rastin me te "keqe" keshtu do ta vazhdojm edhe gjate (se keshtu disi ia kemi dale) sepse ndryshe munde te deshtojm!